ლექსი სამეგრელოზე (ხობი)


კოლხეთის მინდვრებს მიწას დავუნამავ მთა-ბარს შემოვივლი მეტად ნაიარებს
სამეგრელო ხომ ის სიმდიდრეა
ბედნიერებას ყველას აზიარებს..

მზეც სხვანაირად ანათებს
დაფრინავს არწივ ხოხობი
სამეგრელოს გულღვიძლია
ზუგდიდი და ხობი.

რომ ჩაივლი ეგრისის მთებს
შეშინდება მტერი
მართლაც საოცარია
მიძინების მონასტერი.

მოჩუხჩუხებს ხობის წყალი
კამკამაა სუფთა როცა
აყვავებულ მინდორ ველს კი
არ აკლდება ჩვენგან ლოცვა.


მეგრულ ჯარგვალს, რომ იხილავ
მოგინდება განა ბინა
არძოშ  უმოს  სკვამ  ნინა რე
მარგალური ჩქიმი ნინა.

სიყვარულის სამეფოა
მასპინძელი სტუმარს ელის
ერთხელ მაინც თუ იხილავ
მუდამ გახსოვს ის სურნელი.

ენა თბილი ხალხი ტკბილი
სილამაზითა ვართ მთვრალი
მართლაც დიდი პატივია
ქალს რომ ერქვას კოლხი ქალი.

ბევრი გმირი და მგოსანი
ამ მიწა წყალს აღუზრდია
ტერენტი და ქიაჩელი
ან თუნდაც გამსახურდია....

ზეცას ვუკოცნი მე მეგრულ მინდვრებს
მჯერა ცხოვრების დიდი ვალია
წმინდა მეგრული,წმინდა კოლხური
სიყვარულის და ცეცხლის ალია.

გულს ახალისებს აქ მუდამ ღვინო
ჭიქა ივსება ღვინით რომ როცა
ღვთის სადღეგრძელოს ფეხზე მდგარები
მუდამ შესვამენ სავსეა ბოცა.

ჩვენი ფესვები,მარადიული
არასდროს არის ეს ხომ გამქრობი
მე სიყვარულით ვივსები მუდამ ვივსები
რომ მახსენდება ქალაქი "ხობი".

ის სამეგრელოს არის ტრაური
ბუნება აისს ეალერსება
როცა ვსაუბრობ მეგრულ მიწაზე
გული სინაზით ტრფობით ივსება.

მე კვლავ დავკოცნი კოლხეთის დაბლობს
მთებს შემოვივლი ფეხდაფეხ მარტო
არ მომწყინდება ხომ არასოდეს
ის სილამაზე ისევ რომ ვნახო.

ლექსად ავკინძავ იმ მწირსაც რაც კი
გონებას ერთვის სახელად მუზა
გაგიგონიათ ალბათ თქვენც ბევრი
სამეგრელოზე მითების ღუზა.

ხალხი მუდამ ერთგუნდად და
გრძნობით არის შეკრული
გულსაც აგიფორიაქებს
სიმღერები მეგრული.

ცხენის ჭიხვინს რომ გაიგებ
რომ გუხუნებს მთა-ბარი
სხვანაირი წვიმა თოვლი
სხვანაირი იცის ქარი.

კოლხეთოვ  ჩემო სულოვ, გულო
წმინდა ბარო მინდორ ველო
პატარა საქართველო ხარ
ჩემო კოხტა სამეგრელო...